Zrozumienie aktywności wulkanicznej góry Batur
Góra Batur jest tak zwanym stratowulkanem ** , który jest zasadniczo wysokim wulkanem w kształcie stożka zbudowanym z warstw stwardniałej lawy, popiołu i skał. Tego typu wulkany mają tendencję do wybuchów, ale nie zawsze. To, co czyni Batur wyjątkowym, to fakt, że znajduje się on wewnątrz ogromnej kaldery**, utworzonej przez dwie katastrofalne erupcje ponad 20 000 lat temu. Kiedy więc wędrujesz w górę Mount Batur, w rzeczywistości stoisz w młodszym stożku, otoczonym przez zawalone mury starożytnego wulkanu.
Magma ** , która napędza Batur, pochodzi z głębi skorupy ziemskiej, gdzie płyty tektoniczne nieustannie się przesuwają. Indonezja leży wzdłuż Ring of Fire, strefy w kształcie podkowy wokół Oceanu Spokojnego, która jest pełna wulkanów i stref trzęsień ziemi. W tym miejscu płyta indoaustralijska zanurza się pod płytę eurazjatycką w procesie zwanym subdukcją ** . Gdy jedna płyta przesuwa się pod drugą, skały topią się w magmę, która następnie unosi się ku powierzchni.
Jest to powód, dla którego Indonezja ma tak wiele aktywnych wulkanów i dlaczego góra Batur od czasu do czasu wybucha. Gdy ciśnienie wewnątrz komory magmowej wzrasta, szuka ona wyjścia. Czasami skutkuje to chmurami popiołu i strumieniami lawy; innym razem może to być świecący krater lub niewielka wentylacja. Rodzaj erupcji zależy od grubości magmy i ilości uwięzionego w niej gazu.
Jeśli się nad tym zastanowić, ostatnie erupcje Batur w latach 1917, 1963, 1994 i 2000 są zgodne z tym podstawowym cyklem. Ciśnienie rośnie, wulkan je uwalnia, a ziemia zmienia swój kształt. Dobra wiadomość jest taka, że cała ta aktywność jest dziś dokładnie monitorowana. Ale zajmiemy się tym w następnej sekcji.